به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی ایران، دکتر احمد حاجبی در نشست تخصصی «مسئولیت اجتماعی، آگاهی بخشی و پیشگیری از خودکشی» عنوان کرد: در سازمان ملل ۱۹۰ کشور جهان عضویت دارند که متاسفانه فقط ۳۸ کشور دارای برنامه پیشگیری از خودکشی هستند.

وی با تشریح مداخلات پیشگیری از خودکشی با محوریت راهنمای بالینی سازمان ملل با عنوان (زندگی کن - Live Liff) ادامه داد: یکی از این محورها محدودیت دسترسی به آن چیزی است که باعث خودکشی می شود، مثلا در ایران یکی از این موارد (قرص برنج) است.

حاجبی تصریح کرد: تحلیل و علل خودکشی نیازمند برنامه ریزی است که این مسئله نیز نیاز به تیم تخصصی روانشناس، روانپزشک و مددکار است.

وی گفت: فاکتورهای خطر خودکشی بسیار است و نمی توان فقط عامل خودکشی را در یک موضوع خلاصه کرد، متاسفانه هنوز برخی کشورها "خودکشی" را جرم تلقی می کنند و بیمه ها نیز پوشش نمی دهند، ولی در ایران "خودکشی" جرم زدایی شده است.

حاجبی ادامه داد: باید ظرفیت دانشگاه ها، سازمان و نهادهای مختلف کشور در زمینه پیشگیری از خودکشی شناسایی شود. زیرا تعداد عوامل خودکشی به صورت ریزفاکتور است و هر نهاد و سازمانی باید در هر بخشی مانند افسردگی، فقر و طلاق به صورت تخصصی اقدام کند.

وی تاکید کرد: مدیران ارشد در کشور و به ویژه در دانشگاه ها باید ذهن باز در ارتباط با دانشجو داشته باشند تا زمینه های خودکشی در این قشر جلوگیری و پیشگیری شود.

حاجبی بر نقش آموزش و پرورش و معلمین در زمینه پیشگیری از خودکشی به خصوص در دوران دبیرستان تاکید کرد و گفت: باید آموزش های حل مسئله به نوجوانان و جوانان ارائه شود تا با کمترین استرس به سمت عوامل خودکشی پیش نرود.

وی در خصوص انتشار خبر خودکشی در رسانه ها عنوان کرد: ضرورتی به سانسور خبر خودکشی در رسانه ها نیست، بلکه باید خبر خودکشی به صورت استاندارد منتشر شود به طور مثال خبر خودکشی نباید رنگی شود و همچنین نباید در صفحه نخست رسانه منتشر شود و به جزئیات روش خودکشی نیز نباید پرداخت.